przywiewać

przywiewać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIIIa, przywiewaća, przywiewaćają, przywiewaćany {{/stl_8}}– przywiać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIb, przywiewaćwieje, przywiewaćwiał, przywiewaćwiany {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przynosić podmuchami powietrza, z wiatrem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wiatr przywiał dym, zapach. Podmuchy przywiewały kłaczki sadzy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}zwykle dk {{/stl_8}}{{stl_7}}'sprawiać, że ktoś się gdzieś nieoczekiwanie pojawia; przynosić kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skąd cię tu przywiało? Przywiały kogoś wspomnienia. Licho was tu przywiało. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wiejąc, przysypywać, przykrywać czymś sypkim': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wiatr przywiewał śniegiem ślady. {{/stl_10}}